بازده دارایی های غیرجاری
بازده دارایی های غیرجاری
دارایی های غیرجاری دارایی هایی هستند که یا ضروری نیستند یا به سادگی در عملیات تجاری شرکت استفاده نمی شوند. دارایی های غیر جاری اغلب هنگامی که یک شرکت نیاز به جمع آوری پول نقد دارد فروخته می شود. برخی از مشاغل برای پرداخت بدهی دارایی های غیر جاری خود را می فروشند، در این صورت بازده دارایی های غیر جاری می تواند نیاز شرکت را تأمین کند.
نکات مؤثر در ایجاد بازده دارایی های غیرجاری
1- بازده یک دارایی غیر جاری می تواند هر نوع دارایی باشد که برای درآمدزایی و فعالیت های اصلی تجاری یک شرکت ضروری نباشد. هم چنین می تواند اوراق بهادار سرمایه گذاری یا یک کارخانه یا دارایی باشد که دیگر استفاده نمی شود.
2- بازده دارایی های غیرجاری همچنین ممکن است یک شرکت تابعه کامل یا یک دارایی در یک شرکت دیگر باشد. به طور معمول، دارایی های غیر جاری می توانند شامل موارد زیر باشند:
- مشاور املاک
- کالاها
- تجهیزات
- منابع طبیعی
- اوراق بهادار سرمایه گذاری
- زمینی که استفاده نمی شود
3- بازده دارایی های غیرجاری همچنین می توانند به عنوان دارایی های غیر عملیاتی شناخته شوند زیرا ممکن است درآمدزایی داشته باشند یا بازده سرمایه خود را فراهم کنند اما برای فعالیت مداوم شرکت ضروری نیستند.
بازده دارایی های غیرجاری چگونه است؟
بازده دارایی غیرجاری به سرمایه گذاران کمک می کند تا درصد خالص درآمد شرکت را از کل دارایی ها تعیین کنند. این نسبت بیان می کند که شرکت چگونه از دارایی های خود برای تولید سود استفاده می کند. این نسبت مهمی است زیرا در بسیاری از شرکت ها دارایی های ثابت تنها بزرگترین مؤلفه سرمایه گذاری هستند.
محاسبه (فرمول)
بازده دارایی خالص (RONA) با تقسیم درآمد خالص یک شرکت بر مجموع دارایی های ثابت و سرمایه در گردش خالص آن محاسبه می شود. این را می توان در فرمول زیر بیان کرد.
بازده خالص دارایی = درآمد خالص / (دارایی های ثابت + سرمایه در گردش خالص)